Vanuit First Flight Airfield vliegt Sietse ons naar Lumberton, waar de tanks van ons vliegtuig weer gevuld worden. In de FBO kunnen we wat drinken en een snack krijgen, we willen geen tijd verliezen om uitgebreid te gaan lunchen. We willen vandaag zover mogelijk terug komen, zodat we morgen voor de onweersbuien terug in Orlando zijn.
Ook op Lumberton maken we gretig gebruik van de wifi om de updates van weer en andere informatie binnen te halen op de iPads. Zoals het er naar uitziet moet Savannah, onze volgende stop en overnachting, haalbaar zijn. Tussen de wolken met voldoende grondzicht vlieg ik naar Savannah. We krijgen vlak voor de landing koers instructies, zodat we netjes achter de landende MD80 van Delta naar de landingsbaan kunnen vliegen. Even opletten dat we geen last krijgen van de wake-turbulence van de relatief grote kist voor ons. En achter ons wordt de volgende Cessna naar de baan geleid.
Op Savannah zijn twee FBO’s beschikbaar en middels de ine-mine-mutte methode kies ik voor Sheltair. We krijgen taxi instructies naar de apron en daar staat de marshaller alweer op ons te wachten. Het is hier een soort valet-parking: zet je vliegtuig voor de deur, pak je tassen eruit en de medewerkers zorgen ervoor dat je toestel netjes geparkeerd wordt en indien nodig getankt wordt. Ook word het toestel met touwen vast gezet, zodat de wind er geen vat op heeft.
We krijgen weer een auto mee, dit keer gewoon huren. Voor 53 dollar zitten we in een Chevrolet Captiva. Ook wordt ons de route naar een hotel uitgelegd en algauw zijn we ingechecked in de Comfort Inn en zoeken we naar een restaurant voor een lekker dinner. Het wordt Sawa, een Japans restaurant waar alle Aziatische gerechten samen te lijken komen. Onze ober is blijkbaar nog lerende, want hij wordt bijgestaan door een mentor die elke keer netjes herhaalt wat er heen en weer gezegd wordt.
Het weer is de volgende ochtend te slecht om op te stijgen en we nemen alle tijd voor het ontbijt en inpakken. Regelmatig kijken we naar de “nieuwste” weerberichten, maar we verversen vaker dan de weerberichten ge-update worden… Helaas zit er weinig schot in de zaak; de bewolking hangt veel te laag om veilig tussen alle antennes en ander obstakels weg te komen. Na een tijdje denk ik te zien dat het buiten wat lichter wordt en ik besluit de verkeerstoren te bellen om te overleggen wat onze opties zijn. De verkeersleider geeft aan dat de bewolking op 1200 voet zit en dat ze voor VFR verkeer (op zicht vliegen) open zijn. Er zit alleen nog wel een band lagere bewolking op onze route, maar die lijkt ook langzaam omhoog te kruipen.
Sietse en ik besluiten te vertrekken en voorlopig laag onder de bewolking door te vliegen. Het zicht is zo’n tien kilometer, dus zouden we obstakels op tijd moeten zien aankomen. Na ongeveer een half uur vliegen wordt de wolken basis wel erg laag. We kijken elkaar aan en besluiten door een klein gaatje omhoog te klimmen en boven de bewolking te gaan vliegen. Daar blijkt het zicht perfect! Clear skies en mijlen zicht. Het is alleen hopen op een stukje waar we weer veilig onder de bewolking kunnen dalen, maar voorlopig gaat dit goed.
Na een uurtje vliegen zie ik af en toe een donker stukje in de bewolking onder ons. Het blijken gaten te zijn, waardoor we de grond kunnen waarnemen. Sietse wijst op een wat groter gat links van ons en we zakken daardoor tot 1500 voet. Daar kunnen we prima onder de wolken door blijven vliegen en toch hoog genoeg voor de enorme antennes die in sommige gevallen wel tot 2000 voet reiken. Ze zijn allemaal prima te zien en ook worden we er door onze navigatie programmatuur op gewezen.
Zonder problemen zet Sietse ons in Ocala aan de grond. Tijd voor een hamburger en wat te drinken. Ondertussen bedenk ik me dat het privé veld van John Travolta hier ergens in de buurt moet liggen; na wat googelen zien we dat het slechts 11 kilometer naar het noord-oosten ligt; een leuke omweg voor het laatste stukje vliegen.
Na een krap uurtje land ik op Orlando North Airfield; waar de medewerkers van Van Anda Aviation al klaar staan om de kist vol te tanken en ons te helpen met parkeren. De verhalen worden uitgewisseld en ook geven wij ze de tankbonnen van onderweg, zodat die van de huurprijs afgetrokken kunnen worden. Een vliegtuig huur je meestal inclusief brandstof en als je zelf tankt, dan krijg je dat -voor de prijs van de thuis basis- weer terug. Heb je goedkoper getankt, voordeel, heb je duurder getankt, nadeel.
Terug in het hotel worden de foto’s gauw op de laptop gezet en kunnen we terug kijken op een serie zeer geslaagde vluchten. Alles is volgens plan verlopen, ondanks dat het weer soms roet in het eten dreigde te gooien.